به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، یافته های این مطالعه در صورت اثبات می تواند به بسیاری از تناقضاتی که در مورد هویت این سلول های بنیادی و سلول های پشتیبان شان وجود دارد پایان دهد. هم چنین یافته های این مطالعه می تواند راه را برای درک بهتر این مطلب که چگونه این سلول ها خودشان را حفظ می کنند هموار کند و به آن ها اطلاعات لازم برای رشد بهینه سلول های بنیادی خونی در آزمایشگاه یا کلینیک را دهد.

در سال 1988 وایزمن و همکارانش توانستند سلول های بنیادی خون ساز را که قادر به تمایز به سلول های ایمنی و سلول های خونی بودند جداسازی کنند. از آن زمان تاکنون، محققین همواره به دنبال یافتن جزئیات بیشتر در مورد این سلول ها بوده اند. آن ها دریافته اند که این سلول های بنیادی خون ساز به دو دسته کوتاه مدت و بلند مدت تقسیم می شوند که سلول های بنیادی خون ساز کوتاه مدت که اکثریت این سلول ها را تشکیل می دهند با گذشت زمان قدرت تکثیرشان را از دست می دهند و سلول های بنیادی خون ساز بلند مدت که در تعداد کمتر وجود دارند دارای تکثیر نامحدود هستند و برای تولید بلند مدت خون حیاتی هستند. برای درک این که چگونه سایر سلول ها از سلول های بنیادی خون ساز حمایت می کنند محققین روی سلول های بنیادی خون ساز بلندمدت فوکوس کردند. در این مطالعه جدید محققین استنفورد به تفاوت بین سلول های بنیادی خون ساز بلند مدت و کوتاه مدت پی بردند و دریافتند که یک مارکر به نام Hoxb5، که تنها در مغز استخوان یافت می شود تنها در سلول های بنیادی خون ساز بلند مدت بیان می شود. اینک با توجه به این مارکر محققین امیدوار هستند که با شناسایی این مارکر و سلول های بنیادی خون ساز بلند مدت، سلول های پشتیبان آن ها در ایجاد نیچ را نیز شناسایی کنند. شناسایی چنین سلول هایی این موقعیت را فراهم می کند که تلاش های نافرجامی که تاکنون برای رشد سلول های بنیادی خون ساز در آزمایشگاه صورت گرفته بود با ایجاد نیچ و شرایط طبیعی حفظ این سلول ها به موفقیت برسد.

پایان مطلب/